Hoop en risico tegelijk: het Zwitserse vrouwenteam moet vertrouwen op de jeugd

De cijfers zijn "waanzinnig", zegt Lilie Persson. De assistent-bondscoach van het Zwitserse nationale vrouwenelftal vertelt over de openingswedstrijd van het EK tegen Noorwegen. Statistisch gezien heeft Zwitserland in alle opzichten het voordeel. Best wel gek, ja. Behalve: qua doelpunten. 1-2. Een slecht resultaat, maar verder alleen maar voordelen.

Niet te vergeten: voorafgaand aan de wedstrijd moest rekening worden gehouden met de mogelijkheid van een terugval; het spel van de afgelopen maanden was te onbevredigend, soms zelfs angstaanjagend. Tegen Noorwegen positioneerden de vleugelspelers Iman Beney en Nadine Riesen zich vanaf het begin aanvallender dan voorheen. Dit bracht momentum en een doelpunt, maar ook risico en een tegendoelpunt.

De vraag is nu wat het team, onder leiding van de 65-jarige Pia Sundhage, kan bijdragen aan hun tweede EK-wedstrijd tegen IJsland. Er zal weer volop jeugd op het veld van Wankdorf staan. De coaches kondigen wissels aan en overwegen of ze Sydney Schertenleib vanaf de basis laten starten. Of eerder dan tegen Noorwegen.

Dit zijn geen Nations League-wedstrijden, waar ze de laatste tijd nauwelijks opvalt. Nee, dit is het thuiskampioenschap, een uitverkocht Wankdorfstadion, een hogere hartslag, een momentum dat haar vooruit stuwt. Je kunt er eigenlijk gerust van uitgaan dat een overwinning een must is. Voetbalfinales bieden talloze voorbeelden van thuispubliek dat al vroeg de handdoek in de ring gooit in de te geladen sfeer. De verwachtingen zijn te hooggespannen.

In de weken voorafgaand aan het toernooi circuleerde binnen de Zwitserse voetbalbond (SFV) een gewaagde berekening, gebaseerd op de veronderstelling dat de groep "haalbaar" was dankzij het geluk van de loting. De groepswinnaar zou het opnemen tegen de nummer twee in de groep van Spanje, en zou daarmee vermoedelijk de Spaanse ploeg ontlopen. Aan de andere kant is de kans groot dat de nummers twee tegen dezelfde wereldkampioen spelen.

Wat dat laatste kan betekenen, werd afgelopen week duidelijk in het Wankdorf, toen Spanje Portugal met 5-0 verpletterde. Met de helft van FC Barcelona in de Spaanse gelederen is het belangrijk om te beseffen dat alleen al het feit dat je door deze club gecontracteerd bent, een eer op zich is. En dat brengt ons terug bij Sydney Schertenleib .

Zoals ze zei in een rijkelijk geproduceerd, kort SFV-berichtje vóór het toernooi: "Jullie hebben het hele land achter jullie staan. Jullie willen ze gewoon trots maken." Of: "We willen druk." Haar geboortejaar? 2007.

Jeugdigheid en onervarenheid kunnen een EK-wedstrijd opvrolijken. Maar ze hebben ook hun beperkingen. De Zwitserse ouverture onthulde beide afgelopen woensdag in het bloedhete Basel.

Nog geen kwartier in de wedstrijd tegen Noorwegen balt bondscoach Pia Sundhage kort haar vuist langs de zijlijn. Keepster Livia Peng duikt net om een ​​voorzet te vangen. Alles op de juiste weg, op de grond en in de lucht. Zo groeide het zelfvertrouwen van een voetbalster die zich vóór het EK langzaam had opgewerkt tot eerste doelvrouw.

Maar later volgden vier noodlottige minuten, waarin de Noren de wedstrijd omdraaiden van 0-1 naar 2-1. Na een corner schatte Peng de ruimte en mogelijkheden in het doelgebied verkeerd in en greep hij de lucht in nadat de Noorse Ada Hegerberg als eerste was en de bal in het net kopte.

Hier veel talent en weinig ervaring: de 23-jarige uit Graubünden in haar elfde interland. Daar veel talent en veel ervaring: de bijna 30-jarige Hegerberg. Meer dan 90 wedstrijden voor Noorwegen, 50 doelpunten, al meer dan 10 jaar onder contract bij Lyon.

Voetbal kent veel wendingen en koerswijzigingen; dat is onderdeel van de aantrekkingskracht. Nieuwkomer Peng speelde een goede wedstrijd. Toch kwam in die vier minuten de instabiliteit van de jonge Zwitsers naar voren.

Ze stelden drie speelsters onder de 20 op: Iman Beney, Noemi Ivelj en Sydney Schertenleib, die na iets meer dan een uur inviel. Dit is een zeldzame gebeurtenis, zoals bleek uit de wedstrijd tussen Spanje en Portugal twee dagen later. De 18-jarige Vicky López zorgde voor ophef, maar geboren in 2006 was ze verreweg de jongste speelster op het veld. Andere speelsters onder de 20? Geen spoor van te bekennen.

Dergelijke statistieken moeten in gedachten worden gehouden bij het evalueren en bekritiseren van de prestaties van het vrouwenteam. Als Iman Beney (geboren in 2006), om welke reden dan ook, van de rechtsbuitenpositie in de nationale ploeg naar de rechtsbackpositie wordt overgeplaatst, is te verwachten dat ze de zaken in de juiste richting vooruit kan helpen. Tegelijkertijd neemt de teamleiding een risico.

Dit werd duidelijk tegen Noorwegen, vóór de tweede nederlaag van Zwitserland, toen Beney, ondanks haar sterke loopactie, te laat was om Caroline Graham Hansen te verslaan. Haar pass in het midden werd door de Zwitserse Julia Stierli in eigen doel gewerkt. Pech voor Stierli. Maar ook pech voor Beney, die verder goed speelde. Ook hier is het belangrijk om te kijken wie wat vertegenwoordigt: Graham Hansen is 30 jaar oud en heeft meer dan 115 interlands achter de rug. Ze speelt voor FC Barcelona. Jonge Beney heeft 12 interlands achter de rug en maakt de overstap van jeugdhonkbal naar Manchester City.

Jong en oud: het SFV-aanbod biedt niet veel meer keuzemogelijkheden, omdat andere al zijn verdwenen.

Aan het begin van het trainingskamp in Magglingen, begin juni, zaten twee mensen die meerdere interlands van de vrouwen hadden gevolgd, te kletsen. Blijkbaar hadden ze urenlang over het team gepraat tijdens een etentje. Ze waren het erover eens: de gevestigde orde Ramona Bachmann (geboren in 1990, 153 interlands, 60 doelpunten) en jonge aanvaller Naomi Luyet (geboren in 2005, 5 interlands, 1 doelpunt) moesten bij het EK zijn vanwege "dat ene ding" nu er iets geks van de bank moest komen.

De crisis die Bachmann doormaakte, vooral eind 2024, was toen nog niet publiekelijk bekend. Even later scheurde ze haar kruisband. En de herstellende Luyet was nog niet uit de EK-selectie gezet. Zo snel kan speculatie voorbij zijn.

Een conclusie van de teleurstellende start van het EK is dat de lokale spelers behoorlijk opgetogen leken door de ongewone achtergrond. Ook de jonge spelers. "Geniet ervan", zei Beney vrijdag op een persconferentie. Dat zou een opsteker kunnen zijn voor de wedstrijd in Bern. De Zwitsers hebben een groter thuispubliek dan voorheen. Recentelijk waren dat er 11.000 in St. Gallen, 7.000 in Sion en meer dan 7.700 in Winterthur. Na de 34.000 toeschouwers tegen Noorwegen in Bazel staan ​​er zondag bijna 30.000 in Bern te wachten. Mogelijk een zaak voor Schertenleib.

Een artikel uit de « NZZ am Sonntag »